Informacje dot. dyslektyków
INFORMACJA O ZASADACH OCENIANIA PRAC Z JĘZYKA POLSKIEGO
UCZNIÓW ZE STWIERDZONYMI DYSFUNKCJAMI
INFORMACJE OGÓLNE
1. W pracy z języka polskiego autorstwa ucznia, u którego stwierdzono dysleksję i dysortografię, nie należy uwzględniać w ocenie następujących błędów:
a) zmienionej kolejności liter w wyrazach,
b) wstawionych dodatkowo liter w wyrazie, opuszczonych lub przestawionych liter,
c) opuszczonego początku lub końca wyrazu,
d) występowania w wyrazach głosek dźwięcznych zamiast bezdźwięcznych i odwrotnie,
e) mylenia głosek „i” i „j”, głosek nosowych z końcówką fleksyjną, np.: ę-em,
f) mylenia przedrostków z przyimkami, np.: pode szły; błędnego zapisywania przyimków z rzeczownikami i przysłówkami, np.: wklasie, zachwilę, napewno,
g) niewłaściwego zapisu spółgłosek miękkich, np.: rosinie zamiast rośnie, skosiny zamiast skośny,
h) hiperpoprawności w pisowni zgodnej z zasadami ortografii [od uczniów wymaga się dobrej znajomości zasad ortografii, co powoduje nadmierne do nich zaufanie i schematyczne ich stosowanie, np.: startóje bo startować, błędnej pisowni wyrazów, którymi nie rządzą zasady ortograficzne (których pisownię trzeba zapamiętać)
2. Uczeń, u którego stwierdzono dysgrafię ma prawo pisać bardzo wolno i stawiać niekształtne litery, pisać mało czytelnie i poza liniami.
3. Wszystkie inne uchybienia w pracy nie są uzasadnione wymienionymi dysfunkcjami.
KRYTERIA OCENY PRAC UCZNIÓW ZE SPECYFICZNYMI TRUDNOŚCIAMI W UCZENIU SIĘ
INFORMACJE SZCZEGÓŁOWE
1.ortografia
1 p. – dopuszczalne 3 błędy
0 p. – powyżej 3 błędów
Za błędy ortograficzne w przypadku uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się uznaje się:
a) łamanie zasad pisowni wyrazów z u – ó, ż – rz, h – ch,
b) łamanie zasady pisania wielką literą na początku zdania.
2.interpunkcja
1 p. – dopuszczalne 4 błędy
0 p. – powyżej 4 błędów
3.zapis graficzny
Do błędów graficznych w pracach uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się zalicza się:
a) dodawanie, opuszczanie, przestawianie liter, sylab lub całych wyrazów,
b) mylenie liter:
– o podobnym kształcie (a – o, l – ł – t, n – r, m – n, u – w, e – ę, a – ą, i – j),
– dużych i małych (z wyjątkiem początku zdania!),
– rzadziej używanych (h – H, f – F, L – F),
– odpowiedników głosek zbliżonych fonetycznie (b – p, d – t, w – f, g – k, dz – c, sz – s, i – y, ę – em – en, ą – om– on, ś – ź, ć – dź),
– różniących się w położeniu w stosunku do osi pionowej (p – b, d – b) lub poziomej (m – w, n – u, b – p, d – g, p – g),
c) ominięcie drobnych elementów graficznych, w tym:
– oznaczania miękkości nad literami – kropek (dż, ż, i, j),
– „ogonków” przy literach ą lub ę i kreski (wężyka) przy literach ó, t lub ł,
d) błędy dotyczące podziału wyrazu – utratę dźwięczności (kóska zamiast kózka, proźba zamiast prośba).
Opracowanie na podstawie materiałów z Centralnej Komisji Egzaminacyjnej oraz Polskiego Towarzystwa Dyslektycznego
Jeśli zastanawiają się Państwo czy dziecko może być dyslektykiem, mogą Państwo przeprowadzić wstępną diagnozę samodzielnie. Prosimy zapoznać się z poniższymi ankietami (wypełnia rodzic lub nauczyciel).